ارتقاء کیفیت پارک های شهری باتاکید بر مولفه های اجتماع پذیری و فعالیت (نمونه موردی بوستان نهج البلاغه)

با روند رو به گسترش نیاز به فضاهای شبه طبیعی در شهرها، پارک های شهری با استقبال بیشتری روبه رو شده اند.این در حالی است که نقص در اصول و معیارهای طراحی سبب شده تا پارک ها از ارائه صحیح و بهینه کارکردهای خود ناتوان باشند. حال با درک اهمیت توسعه و افزایش کمی پارک های شهری هم اکنون این سوال پیش می آید که چه مولفه هایی موجب افزایش کیفیت این فضاهای شهری می شود؟ طرح های جامع ارائه شده در چند دهه اخیر اغلب بر عنصر زیبایی شناسانه پارک ها توجه نموده اند در صورتی که این تنها بخشی از هدف طراحی مکان می باشد, مکان های عمومی موفق مکان های سرزنده ای هستند که بسیاری از کارکردهای اجتماعی و فعالیت های فراغتی در آنها اتفاق می افتد. لذا این پژوهش که در شش فصل تنظیم شده به تفسیر و تشریح مولفه های ارتقاء کیفیت پارک های شهری با تأکید بر مولفه اجتماع پذیری و فعالیت می پردازد.در این راستا ضمن بررسی متون مرتبط با پژوهش، دیدگاه صاحبنظران و بررسی نمونه هایی از تجارب داخلی و خارجی، چارچوب نظری پژوهش تدوین گشته است.سپس با نگاهی اجمالی بر یافته های تحقیق مدل پیشنهادی در رابطه با مولفه های سازنده کیفیت فضاهای شهری وبه موازات آن پارک های شهری ترسیم گشته و خلاصه ای از نظریات متخصصین مولفه های اجتماع پذیری و فعالیت گرد آوری شده است. در انتها به منظور عینی سازی یافته های پژوهش در نمونه موردی مطالعه، به شناخت و تحلیل آن از طریق تکنیک مکان سنجی، پرسشنامه و swot پرداخته شده و پس ازنتیجه گیری و ترسیم اهداف خرد و کلان به ارائه راهکارها و پیشنهادات جهت ارتقاء کیفیت بوستان نهج البلاغه پرداخته است.